به نقل از «رکنا»

بازیگری که سال ها منتظر ورود به دنیای بازیگری بود

تاریخ انتشار: ۶ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۸۹۴۷۲

رکنا: محمد ولی زادگان بازیگر سریال «سایه بان» با اشاره به اینکه سال‌ها در انتظار ورود به عرصه تصویر بوده است، بیان کرد مسایل مطرح شده در این مجموعه تلویزیونی مشکلات بسیاری از مردم جامعه هستند.

محمد ولی زادگان بازیگر Actor نقش سعید در سریال «سایه بان» که این شب ها از شبکه دوم سیما پخش می شود درباره بازخوردهایی که دریافت کرده است، بیان کرد: زمانی که من کار در عرصه هنر Art و مخصوصا تئاتر را شروع کردم یعنی در دهه ۸۰، تلویزیون جایگاه مهمی میان مردم داشت ولی اکنون این جایگاه از اهمیت زیادی برخوردار نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: البته من تا امروز فیدبک ها و بازخوردهای خیلی خوبی از سریال گرفتم اما بیشتر مردم عادی مخاطب این سریال هستند و این بازخوردها را ارایه می کنند در حالی که شاید قشر خاص و منتقد کمتر تلویزیون ببیند. با این حال از بازخوردهای مخاطبان متوجه شده ام که مردم سریال را دوست دارند و به نظر خود من هم «سایه بان» کار خوبی از کار درآمده و جزو مجموعه های باکیفیت و جذاب تلویزیون است.

ولی زادگان با اشاره به اینکه خودش هم به عنوان یک هنرمند تئاتر کمتر تلویزیون می بیند، اظهار کرد: من فوق لیسانس کارگردانی تئاتر دارم و سال ها است که در این حوزه کار می کنم اما خودم کمتر کارها و سریال های دوستانم را در تلویزیون دیده ام بنابراین احتمالا آنها هم به عنوان یک متخصص و مخاطب خاص کمتر تلویزیون می بینند.

وی با اشاره به سریال «پرده نشین» یادآور شد: خود من هم چندان مخاطب تلویزیون نیستم و در این چند سال اخیر آخرین سریالی که خیلی دوست داشتم و حتی گاهی تکرارش را می دیدم سریال «پرده نشین» به کارگردانی بهروز شعیبی بود.

وی درباره اولین تجربه بازیگری خود در تلویزیون عنوان کرد: با توجه به سابقه ای که در تئاتر دارم انتظارم این بود که زودتر از این وارد عرصه تصویر شوم اما این فرصت چند سال بعد از فعالیتم شکل گرفت و خوشحالم که به واسطه کار با برادران محمودی موقعیت مهمی برایم رخ داده است و آنچه که سال ها منتظرش بودم بالاخره اتفاق افتاد البته می توان گفت با بازی در این سریال به ۶۰ درصد از خواسته‌ام، رسیده ام ولی حضور در کنار افراد حرفه ای در این مجموعه تلویزیونی برایم جذاب بود.

این بازیگر در بخش دیگر گفتگو درباره موضوع سریال «سایه بان» و دغدغه هایی که مطرح می کند، اظهار کرد: ما نمی تونیم فقط خودمان را ببینیم، شاید خود من برخی از اتفاقاتی را که در سریال مطرح می شود، نتوانم هضم کنم بنابراین مجبورم مابه ازای آن را در جامعه پیدا کنم اما در عین حال نظرها و پیام های زیادی دریافت کرده ام که برای برخی عینا اتفاقاتی نظیر ماجراهای سریال رخ داده است.

وی در پایان عنوان کرد: ما سریال «سایه بان» و ماجراهای آن را برای کل شهر تهران و حتی کل کشور ساخته ایم که بخشی از این داستان ها هم به جنوب شهر تهران مربوط می شود. مردم این مناطق مشکلات بسیاری شبیه به آنچه در سریال به تصویر کشیده می شود، دارند و تاکنون چندین نفر به من پیام داده اند که در وضعیتی که سعید در این سریال دارد، بوده اند و به شوخی حتی گفته اند می خواهند ۵۰ میلیون تومان قرض سهراب را پرداخت کنند.

منبع: رکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۸۹۴۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.